Het grote Sinterklaas feest
De intocht van Sinterklaas in 1955.Wat een feest was het! Hoe blij zijn de kinderen!
Intocht van de Sint 2 weken geleden. Ook nu is het feest en geen zwarte Piet meer te bekennen.
Zwarte Sinterklaas, is weer eens iets anders en natuurlijk, waarom niet?
Ik kom uit Amsterdam en herinner me de intocht nog goed. Met mijn vriendinnetjes ging ik naar het Leidseplein, ik denk dat daar bijna het einde van de intocht was, die altijd bij het Centraal Station begon.
Het zal niemand ontgaan zijn, het is bijna 5 december en sinterklaasavond. Vanmiddag heb ik het al gevierd met mijn familie en het was bijzonder gezellig.
Ook de ouders van mijn schoondochter waren er. Mooie surprises, ik vind dat zo knap, ik heb die creativiteit niet zo. Arthur had een zwembad gemaakt in een kijkdoos met het hoofdje van mijn kleindochter dat net boven de golven uitkomt. Ze is pas voor haar B diploma afgezwommen.
Een schoorsteen voor mij, gemaakt van een schoenendoos, een virtual reality bril voor de vader van Olga. Hij kon de bril op zijn hoofd binden en kijken naar een paar leuke filmpjes op de I-phone. Helemaal te gek. Eerlijk gezegd had ik niet begrepen dat iedereen een surprise zou maken, dus had ik alleen een gedicht bij het cadeautje.
Ik kom trouwens met surprises meestal niet verder dan een gevulde taart van rijstkorrels met daarin het cadeautje of een vieze smeuïge ontbijtkoek in de vorm van een rollade. Met stroop wordt hij nog plakkeriger. Ik vond het altijd een grote grap wanneer iemand de rollade of taart uit elkaar moest plukken.
Gedichten maken gaat me aanmerkelijk beter af. Hoewel ik al heel veel jaren Sinterklaas vier, vind ik het nog steeds een feest. De kleinkinderen worden groter en doen leuk mee. De jongste, Ella, heeft nog het heilige geloof. Toch kwam er door de spanning aan het eind van de avond een uitbarsting. Ontlading zullen we dat maar noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je reageren? Dat kan hier