Wat een ongelofelijke mooie dag vandaag, echt bijna alleen maar een blauwe hemel en morgen misschien weer zo'n dag. Ik ben een mooi weer mens, de winter, regen en kou is niets voor mij.
In Naarden is het Foto Festival aan de gang en mijn zoon Arthur doet daar ook aan mee. Hij is professioneel fotograaf en ik ben natuurlijk heel trots op hem. Er hangen honderden foto's in Naarden in de donkere gangen van de bastions. Niet alleen van hem natuurlijk, maar hij hangt er wel mooi, hij heeft een aantal reizen naar Noord-Korea gemaakt en hij is gek van vliegtuigen. Er hangen nu foto's van hem van vliegtuigen, stewardessen en piloten uit Noord-Korea en het is alsof je terug in de tijd gaat. Ouderwetse vliegtuigen, prachtige stewardessen en bemanningen met te grote petten op. Schitterend.
Hij heeft ook een boek gemaakt over de Noord Koreaanse vliegtuigen, erg interessant en op 17 juni is de boek presentatie van Dear Sky. Zo heet het boek.
Twee andere series boeiden mij ook, grote foto's, gemaakt in Zuid-Afrika van imposante mannen die tussen de trofeeën staan van het wild dat ze geschoten hebben. Ze staan tussen de dode beren, leeuwenkoppen, geweien, met een uitdrukking van triomf op hun gezichten. Schocking!! En een serie over de relatie van mensen met hun opblaaspoppen. Klinkt idioot maar er is niets opwindends aan. Het straalt een enorme eenzaamheid uit, ik voelde gewoon tranen.
Ik ben ook gek van vliegtuigen, net als Arthur. Vroeger gevlogen als stewardess, begonnen bij Martin Air en later bij de KLM. Het laatste vliegtuig wat ik heb gevlogen is de Boeing 747 en die gaat nu binnen de twee jaar verdwijnen.
Jammer, het is een heerlijk vliegtuig. Twee weken geleden ben ik terug gevlogen uit Curaçao, jawel, met de Boeing 747. Zo stabiel en zo rustig. Over mijn vliegtijd, over mijn vliegangst, want dat heb ik ook, was ik begonnen om een website te maken, ik heb er eigenlijk al een hele tijd niets aan gedaan maar wil het toch weer oppakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je reageren? Dat kan hier