Vuur en onweer en andere dingen

Vuur en onweer en andere dingen

Wat hebben we toch een mooie zomer! De ene mooi dag na de andere en wat vind ik het heerlijk om vroeg de tuindeuren open te gooien en te ontbijten in mijn tuin. Gelukkig heb ik een tuin, vroeger een balkon, ook leuk maar een tuin is toch wel heel fijn. Hoop dat ik er nog een hele tijd van mag genieten. Geflankeerd door hond en kat geniet ik van mijn kopje thee. Zo gezellig, ze zijn allebei oud, dat wel. En krijgen gebreken. Sipke mijn grote hond van 10 jaar loopt mank, niets aan te doen volgens de dierenarts, iets met zijn ruggengraat en hij is nu aan de pijnstillers. Dat helpt , al blijft hij rechtsvoor mank lopen.
De kat is 20,  best heel oud.  Hij heet Felix en lijkt daar ook op, zo'n zwart witte kat. Hij is doof, bijna blind en eet de hele dag door. Als hij miauwt en dat doet hij nogal, dan krijst hij, niet om aan te horen. Hij is heel lief, dat wel en geeft constant kopjes en hij verhaart, vreselijk. Die haren vind ik overal terug, soms zelfs in m'n eten.

Door het mooie weer is de tuin heel erg droog, er valt haast niet tegenaan te sproeien, maar daar kwam van de week verandering in. Een enorme onweersbui zorgde voor bakken met regen. Felle lichtflitsen verlichtten de hemel en het rommelde overal.
Ik ben helemaal niet bang voor onweer, maar dit duurde zo lang. In tijden had ik niet zo'n heftig en lang onweer mee gemaakt. Om nog een beetje te kunnen slapen had ik mijn slaapmasker op gedaan om de felle lichtflitsen niet te zien en dat hielp. Een paar enorm ratelende donderklappen maakte dat ik rechtop in mijn bed zat. Dit klonk niet goed en heel dichtbij. En nog zo eentje er achteraan. En toen verdween het onweer heel snel en werd alles rustig.
De volgende dag hoorde ik dat er vlak bij ons twee boerderijen waren afgebrand, dat was heftig schrikken. Waar wist ik niet precies dus ik nam de fiets om te gaan kijken. en vlakbij, nog geen 500 meter zag ik de eerste afgebrande boerderij, of wat daar van over was. En dat was heel weinig, alleen een paar muren .
Twee prachtige boerderijen, 100 meter uit elkaar, waren volledig plat gebrand. Er was niets van over gebleven. De brandweer was bezig de smeulende resten te blussen. Mensen stonden triest naar de  resten te kijken, het leek wel een kerkhof en dat was het natuurlijk ook.






De hele dag is het me bij gebleven, ik vroeg me af, hoe ga je hiermee om? Hoe ga je ermee om als je niets hebt kunnen redden uit je huis omdat het vuur zo snel gaat dat je daar geen tijd voor hebt?
Ben je nog weken bezig met die dingen die je altijd had en die nu weg zijn?
Zoek je nog weken naar iets en weet je dan weer dat je het nooit zal vinden? En opeens moest ik ook denken aan de branden die je op de televisie ziet, vreselijke bosbranden en ook mensen die plotseling hun huis moeten verlaten. Ik ben nog steeds niet bang voor onweer maar blijf ik de volgende keer ook zo rustig in mijn bed liggen?
Er was ook nog een ander gevoel, een gevoel van dankbaarheid. Het was erg dichtbij en die bliksem, die insloeg, wat is 500 meter?

Nu maar even iets leuks, ik vond een heel mooi filmpje, ik zou het niet beter kunnen zeggen!

Dit zijn drukke tijden voor mama's en papa's maar ook voor de oma's en opa's.
Eindejaars-  toneelstukken, dans voorstellingen, afzwemmen, bijna is het schooljaar voorbij.
En ik wil nog even zeggen dat mijn jongste kleindochter heeft afgezwommen, gefeliciteerd schatje. Volgens mij was je de snelste. Een dikke kus van Oma!