Het blijde levensverhaal van Fientje

Het blijde levensverhaal van Fientje.

O, de Bee Gees, de prachtige muziek, altijd mooi, tijdloos! Echt genieten en zwijmelen.

Fientje begon haar leventje niet zo fijn toen ze bij mij kwam. Ik had haar opgehaald en haar voorzichtig in een mandje gelegd en achter in de auto gezet. Thuis gekomen zette ik het mandje in de keuken en liet haar er nog maar even erin zitten. Ik had wel eens gelezen dat je moest wachten tot het donker werd voor dat je haar bij een andere kip kon zetten en ik gaf haar wat te eten en te drinken. Toen het donker was haalde ik haar uit het mandje, ze gaf geen kik. Stil zat ze tegen me aan en ik schoof haar voorzichtig het hok in. Een klein protest volgde en toen was het stil. Ik was opgelucht, je weet maar nooit hoe het gaat en dit leek goed te gaan. 

Fientje is een kip, een kleine zwarte kip die ik op de kinderboerderij had gekocht. Ik had twee zwart-witte kippen en een daarvan was weg, door een vos gepakt dacht ik en één  kip is een beetje zielig, vandaar dus Fientje. Morgens werd ik wakker door een luid spektakel, er werd gevochten in het kippenhok. Het ging dus helemaal niet, Fientje werd enorm aangevallen en ik haalde haar gauw naar binnen en in het mandje en aaide haar tot ze rustig werd. 

Dan maar terug naar de vorige eigenaar maar die gaf niet thuis. Gelukkig hadden de buren ook kippen en die wilde Fientje wel opvangen want inmiddels kwam de tweede zwart-witte kip weer boven water,  was niet opgegeten dus, gelukkig maar en ze waren weer ontzettend gelukkig met elkaar. En drie kippen, dat ging helemaal niet.

En een paar dagen later overleed zwart-witte kip toch. Ze viel gewoon om, een hartstilstand.

Bij de buren ging het ook niet goed met Fientje en de andere haan en kippen, ze werd niet geaccepteerd en was helemaal kaal gepikt in haar nek, tot bloedens toe. Ze zat in een hokje met tralies en keek me zo zielig aan, ik kon wel huilen. Dat ging ze niet overleven, ik voelde me schuldig, ik was dit avontuur nu eenmaal aangegaan en moest er wat van maken, dus haalde ik haar weer terug. 

Wat een gedoe, nooit geweten dat kippen zo lastig konden zijn. Overgebleven zwart-witte kip wende uiteindelijk wel aan Fientje maar haalde toch vaak naar haar uit, vooral met eten. Overdag liet ik ze buiten en nachts in het hok. Op slot vanwege de vossen. Sipke mijn hond sloot vriendschap met Fientje, vanwege de lekkere eitjes denk ik. Hij is dol op eitjes.

Fientje groeide voorspoedig, ze werd mooi zwart en legde elke dag een ei. Ook nu wat natuurlijk een feest is, een vers probleemloos eitje.  En dat deed ze dan bij voorkeur in de keuken en op de kast. Hilarisch natuurlijk. Ze wachtte tot ik thuis kwam en liep dan snel de keuken in, vloog op de kast en legde na een uur een ei. Ze hechtte zich helemaal aan mij, ik was een soort moederkip geworden.

Van een zielig kaal gepikt kippetje is niets meer over, Fientje is een prachtige kip en wat zo gek is? De zwart-witte kip, die eigenlijk geen naam heeft,is veranderd in een haan. Ze kraait als een haan, echt waar en ze legt geen ei meer. En ze ze is dol verliefd op Fientje, het is een mooi gezicht. Dacht niet dat dit mogelijk was, eerst zo lelijk tegen haar en nu alleen maar beschermend. Het is dus een transgendere kip, of haan, hoe je het wilt bekijken.

Vandaar dus het blijde levensverhaal van Fientje.

Ik ben een fan van Stromae, een Franse zanger. Hij lijkt een beetje melancholisch en misschien wel stoned, maar hij kan prachtig zingen.  In een eerdere blog heb ik zijn nummer Formidable laten horen en ik luister er altijd met veel plezier naar. En ook dit nummer, L'été Indien is heerlijk om naar te luisteren, een beetje ondeugend dat wel en het heeft niets met ouder worden te maken. Gewoon leuk.

Hangt een beetje als los zand aan elkaar deze blog, maar goed, het is vakantie. Nog even een foto van mijn kleinzoon waar ik toch zo blij van word! 
Zooo lief!